شناسایی رفتار تدافعی می‌تواند در روابط شخصی و حرفه‌ای بسیار مهم باشد، زیرا به ما کمک می‌کند بفهمیم که کسی چه زمانی احساس تهدید یا ناامنی می‌کند. شناخت این رفتارها به ما این امکان را می دهد که به درستی پاسخ دهیم و ارتباط سالم را حفظ کنیم. در اینجا 7 مرحله و 12 راه آسان برای شناسایی رفتار دفاعی آورده شده است:

1. نشانه‌های غیرکلامی را مشاهده کنید:نشانه‌های غیرکلامی می‌توانند بینش‌های ارزشمندی در مورد رفتار دفاعی فرد ارائه دهند. مراقب علائمی مانند بازوهای ضربدری، زبان بدن پرتنش، اجتناب از تماس چشمی، بی قراری، یا حالت های دفاعی باشید.

2. گوش دادن به زبان دفاعی:به کلماتی که افراد در حالت دفاعی به کار می برند توجه کنید. زبان تدافعی اغلب شامل سرزنش دیگران، بهانه آوردن، انکار مسئولیت یا منحرف کردن انتقاد است.

3. به واکنش‌های عاطفی توجه کنید:افراد تدافعی ممکن است در مواجهه با موقعیت‌های چالش برانگیز یا بازخورد، واکنش‌های هیجانی شدیدی مانند عصبانیت، ناامیدی، حالت تدافعی یا کناره‌گیری از خود نشان دهند.

4. به دنبال توجیه بیش از حد باشید:وقتی فردی احساس تدافعی می کند، ممکن است اعمال، نظرات یا تصمیمات خود را بیش از حد توجیه کند. این تلاشی است برای محافظت از خود در برابر تهدیدات ادراک شده برای عزت نفس یا شهرت خود.

5. فرافکنی را شناسایی کنید:افراد تدافعی گاهی اوقات ناامنی های خود را با متهم کردن آنها به همان رفتاری که از متهم شدن خود می ترسند به دیگران نشان می دهند. این فرافکنی به عنوان یک مکانیسم دفاعی برای جلوگیری از مواجهه با کاستی های خود عمل می کند.

6. مراقب گوش دادن انتخابی باشید:افراد تدافعی اغلب در گوش دادن انتخابی شرکت می‌کنند، جایی که تنها به اطلاعاتی توجه می‌کنند که از دیدگاه آنها حمایت می‌کند و در عین حال شواهد متناقض یا دیدگاه‌های جایگزین را نادیده می‌گیرند.

7. واکنش پذیری را ارزیابی کنید:افراد تدافعی تمایل دارند به تهدیدهای درک شده سریع و قوی واکنش نشان دهند. آنها ممکن است بدون در نظر گرفتن سایر دیدگاه ها یا جستجوی تفاهم، بحث برانگیز، طرد کننده یا متخاصم شوند.

در اینجا 12 راه آسان دیگر برای شناسایی رفتار دفاعی آورده شده است:

1. انکار: فرد از اعتراف به هرگونه اشتباه یا مسئولیت خودداری می کند.

1. انحراف از سرزنش: آنها برای اجتناب از مسئولیت پذیری، تمرکز را روی شخص دیگری یا عوامل خارجی معطوف می کنند.

1. ضدحمله: افراد تدافعی ممکن است حملات شخصی یا انتقادی را علیه دیگران به عنوان راهی برای منحرف کردن توجه انجام دهند.

1. پرخاشگری منفعلانه: آنها خصومت خود را به طور غیرمستقیم، از طریق طعنه، تعارف پشت سر، یا تضعیف ظریف ابراز می کنند.

1. کناره گیری: افراد تدافعی ممکن است از نظر احساسی یا فیزیکی از مکالمات یا موقعیت هایی که باعث ناراحتی آنها می شود کناره گیری کنند.

1. بازی کردن قربانی: آنها برای جلب همدردی و اجتناب از مسئولیت خود را قربانی به تصویر می کشند.

1. Stonewalling: فرد ارتباط را قطع می کند و از شرکت در بحث یا حل و فصل بیشتر امتناع می ورزد.

1. اغراق‌گویی: رفتار تدافعی اغلب شامل اغراق‌آمیز دستاوردها یا ویژگی‌های مثبت برای محافظت از خودانگاره است.

1. به حداقل رساندن: آنها اهمیت اعمال خود یا تأثیری که بر دیگران می گذارند را کم اهمیت جلوه می دهند.

1. عقلانی سازی: افراد تدافعی برای توجیه اعمال خود توضیحات ظاهراً منطقی برای رفتار خود ارائه می دهند.

1. اجتناب از بازخورد: آنها فعالانه از جستجوی بازخورد یا انتقاد سازنده برای محافظت از نفس خود اجتناب می کنند.

1. واکنش بیش از حد به بازخورد: حتی انتقاد سازنده نیز با واکنش احساسی اغراق آمیز مواجه می شود.

با آگاهی از این رفتارها، می‌توانیم زمانی که فردی احساس دفاعی می‌کند، بهتر درک کنیم و به شیوه‌ای حمایت‌کننده و همدلانه پاسخ دهیم.